Stosowanie rabatów podczas dopasowywania operacji
Funkcja Dopasowywania operacji generuje rabaty zgodnie z warunkami rozliczeń dla konta. Rabaty mogą być generowane dla kont dłużników/należności, wierzycieli/zobowiązań i kont klientów.
Jeżeli operacje dopasowane są pod każdym względem, lecz kwoty nie bilansują się, funkcja dopasowywanie operacji sprawdza, czy różnica nie wynika z rabatu. Do obliczenia kwoty rabatu wykorzystywane są warunki rabatu, sprawdzane według dopasowanej kwoty niezbilansowanej. Jeśli różnica równa jest kwocie rabatu lub mieści się w granicach tolerancji ustanowionych dla wykonania płatności, tworzona jest operacja rabatowa, która powoduje zbilansowanie operacji.
Konta wejściowe i wyjściowe rabatu są określane dla wykonania dopasowania operacji. Kod konta wejściowego rabatu jest wykorzystywany w celu zaksięgowania rabatu otrzymanego na kontach wierzyciela/płatności lub operacjach zakupu na kontach klienta. Kod konta wyjściowego rabatu jest wykorzystywany w celu zaksięgowania dopuszczalnego rabatu na kontach dłużnika/należności lub operacjach sprzedaży na kontach klienta. Konta rabatu nie są wymagane, jeśli dopasowujesz zyski i straty, konta pozabilansowe lub sprawozdania bilansowego, ponieważ dla tych kont nie stosuje się rabatów.
Jeżeli wybierzesz rozliczenia klientów i księgujesz rabaty, system pilnuje, aby większa wartość była fakturą, a mniejsza – płatnością. Dla rozliczeń dłużników nie można dokonać dopasowania, jeśli wartość kredytu jest większa niż wartość debetu. Dla rozliczeń wierzycieli nie można dokonać dopasowania, jeśli wartość debetu jest większa niż wartość kredytu.
Tolerancja rabatu
W trakcie dopasowywania można wprowadzić kwotę lub wartość procentową tolerancji rabatu. Jeśli tolerancja rabatu nie jest dopuszczalna, różnica między wartościami operacji musi być całkowicie zgodna z kwotą należnego rabatu, aby proces rozliczania mógł być kontynuowany. Może to prowadzić do nierozliczenia operacji ze względu na minimalną różnicę między rzeczywistą i zdefiniowaną kwotą rabatu za szybką płatność.
Po wykryciu niebilansujących się operacji funkcja dopasowywania sprawdza najpierw termin płatności operacji i daty rabatu, aby ustalić, czy operacja spełnia warunki udzielenia rabatu. Następnie obliczana jest dostępna kwota rabatu. Jeżeli kwota netto rabatu dla operacji faktury nie pasuje do pokwitowania, sprawdzana jest tolerancja rabatu. Kwota rzeczywistego pokwitowania dodawana jest do oczekiwanej kwoty rabatu i porównywana z kwotą faktury. Jeśli różnica między dwoma kwotami nie przekracza tolerancji rabatu, różnicę uznaje się za rabat. Zob. W jaki sposób określane są rabaty i zawarte podatki?
Obliczanie podatku od rabatu
Podczas generowania rabatu, system może również obliczyć podatek rabatu i zaksięgować go na konta wejściowe i wyjściowe podatku określone w Ustawieniach obliczeń podatkowych księgi. W takim przypadku wymiar analizy podatku skonfigurowany w Ustawieniach księgi (LES) musi być jednym z kryteriów dopasowania.
Zob. Zasady automatycznego obliczania podatków.
Wygenerowana operacja rabatu
Dla każdego zestawu kryteriów dopasowania generowane są następujące operacje: wartość rabatu jest księgowana na koncie dłużnika/wierzyciela oraz kontach wyjściowym i wejściowym rabatu, a podatek jest księgowany na kontach wejściowym i wyjściowym podatku zdefiniowanych za pomocą funkcji Szczegóły podatku (TXD).