Analiza środków trwałych
Analizę globalną środka trwałego można wykonać na dwóch poziomach:
- na poziomie kodu środka trwałego
- na poziomie operacji środka trwałego
Struktura analizy (ANS) umożliwia przypisanie do 10 różnych wymiarów analizy do każdej analizowalnej encji.
Analiza pozycji majątku
W niektórych przypadkach w celu przeprowadzenia analizy pozycji majątku należy wprowadzić odpowiedni kod analizy dla każdego wymiaru analizy przypisanego do pozycji majątku w Rekordach pozycji majątku (FAS). Kody są przypisywane do pozycji majątku i mogą zostać wykorzystane podczas ich analizowania.
W celu utworzenia raportu środka trwałego według kategorii aktywów, można na przykład zdefiniować kategorię analizy o nazwie Grupa środków trwałych, ustalić wszystkie kody grup środków trwałych i przypisać kategorię analizy do danego środka trwałego. Do celów raportowania należy wprowadzić odpowiedni kod analityczny każdego środka trwałego i korzystać z tego kodu do wybierania środków trwałych według kategorii.
Operacje analizy środka trwałego
W operacji księgi, w tym także w operacjach aktualizacji środka trwałego, można wprowadzać do 10 kategorii analizy.
W celu analizy operacji środka trwałego należy użyć Ustawień domyślnych księgowania, aby zidentyfikować domyślne kody analityczne operacji wymagane do księgowania. Możliwe jest również skorzystanie z Reguł firmowych, aby kolejno zatwierdzić lub wybrać kody analityczne operacji.
Ustawienia domyślne księgowania środka trwałego określają kombinację kodu analitycznego przypisywanego księgowaniom operacji tego środka trwałego. Wszystkie ustawienia domyślne księgowania są określane podkodem środka trwałego. Chcąc zdefiniować inną kombinację kodów analitycznych środka trwałego, należy zmienić domyślne podkody księgowania. Kody analityczne operacji pojawią się jako wartości domyślne przy Zapisie do księgi, gdy operacja zawiera odnośniki do kodu i podkodu środka trwałego.
Analiza proporcjonalnego podziału
Użytkownik może zdefiniować kilka podkodów środka trwałego lub ustawień domyślnych księgowania tego środka i rozdzielić sumę odpisów amortyzacyjnych na różne kody analityczne przy użyciu wstępnie zdefiniowanego współczynnika. Współczynnik określany jest w podkodzie domyślnych ustawień księgowania i służy do rozdzielenia odpisów amortyzacyjnych obliczonych w Tabeli amortyzacji.
Na przykład jeżeli zdefiniowano cztery podkody ustawień domyślnych księgowania dla środka trwałego, a użytkownik zamierza podzielić amortyzację równo na te cztery podkody, w każdym podkodzie należy wprowadzić czynnik amortyzacji 1,000.
Przy likwidowaniu środka trwałego, powstałe operacje likwidacji także dzielone są zgodnie ze współczynnikami w ustawieniach domyślnych księgowań środka trwałego.