Zaawansowana amortyzacja – Amortyzacja przyszła
Amortyzacja przyszła polega na mnożeniu zwykłej kwoty amortyzacji przez odpowiedni współczynnik w określonych latach istnienia pozycji majątku. Współczynnik i długość okresu amortyzacji w latach jest określony w rekordzie odpowiedniej pozycji majątku w Rekordach pozycji majątku.
Włoskie prawo zezwala na przykład na podwajanie zwykłej kwoty amortyzacji przez pierwsze trzy lata istnienia pozycji majątku (lub przez rok, jeśli zakupiona pozycja majątku była „używana”) w przypadku korzystania z amortyzacji przyszłej. Proces ten można połączyć z opisaną powyżej procentową redukcją w 1. roku.
Amortyzacją przyszłą należy zarządzać jako specyficznym typem amortyzacji zwykłej; po zsumowaniu obie te kwoty dadzą wartość amortyzacji całkowitej. Podobnie jak w przypadku zarządzania środkiem trwałym całkowita amortyzacja skumulowana nie może być wyższa niż wartość brutto środka trwałego. Jeśli w ostatnim roku amortyzacji rezydualna wartość (netto) środka trwałego będzie mniejsza niż całkowita kwota amortyzacji w danym roku, w pierwszej kolejności obliczona zostanie amortyzacja zwykła, a następnie amortyzacja przyszła, dotycząca tylko pozostałej wartości. Ponadto, jeśli wartość netto będzie mniejsza niż kwota amortyzacji zwykłej, zaksięgowana zostanie tylko amortyzacja zwykła, a w roku ostatnim amortyzacja przyszła nie będzie obliczona.
Przykład
Zgodnie z włoskim prawem wartość amortyzacji przyszłej poszczególnych pozycji majątku musi być taka sama jak wartość amortyzacji zwykłej w skali roku, co oznacza, że amortyzacja całkowita jest dwukrotnie większa niż wartość amortyzacji zwykłej (z wyjątkiem ostatniego roku, kiedy, jak opisano powyżej, wartość może być niższa). Rekordy pozycji majątku umożliwiają zdefiniowanie współczynnika różnicy między amortyzacją przyszłą i zwykłą – we Włoszech powinien on wynosić 1.
- Środek trwały zakupiono 01.01.06
- Wartość brutto środka trwałego: 1000 EUR
- Standardowy wskaźnik amortyzacji: 22%
- 50% kwoty amortyzacji w roku pierwszym
- W tym przypadku dla środka trwałego dopuszcza się stosowanie amortyzacji podwójnej w pierwszych 3 latach, która stanowi sumę amortyzacji zwykłej i przyszłej.
| Rok | 2006 | 2007 | 2008 |
| Amortyzacja zwykła w euro | 110 | 220 | 220 |
| Amortyzacja przyszła w euro | 110 | 220 | 120 |
| Całkowita amortyzacja roczna w euro | 220 | 440 | 340 |
| Pozostała wartość środka trwałego w euro | 780 | 340 | 0 |
Aby móc korzystać z opcji amortyzacji przyszłej w SunSystems, należy włączyć opcję Zastosuj amortyzację przyszłą w Konfiguracji księgi. Za pomocą rekordów poszczególnych pozycji majątku należy określić konto bilansowe i wynikowe amortyzacji przyszłej (inne niż konta amortyzacji zwykłej), okres obowiązywania w latach (W latach), rok początkowy (Stosowane od) oraz opisany powyżej Współczynnik.
Funkcja Obliczenie amortyzacji przyszłej majątku (FAA) umożliwia obliczenie amortyzacji przyszłej pod koniec roku po zaksięgowaniu amortyzacji obliczanych zwykłymi metodami. Amortyzację przyszłą można zaksięgować wyłącznie w ostatnim okresie roku. Ustawienie Nie dla opcji Księgowanie operacji na formatce Obliczanie amortyzacji przyszłej pozwala wykonać obliczenie amortyzacji przyszłej bez konieczności księgowania do księgi głównej. Istnieje możliwość podglądu wyników raportu obliczeń oraz sprawdzenia różnych scenariuszy w celu określenia, czy grupa środków trwałych powinna zostać uwzględniona przy obliczeniach końcowych czy też nie. W przypadku zaksięgowania ostatecznej kwoty amortyzacji przyszłej typ rejestru zostanie zaksięgowany na kontach wynikowych oraz w sprawozdaniu finansowym jako SYSTM, a źródło rejestru DPANT. Znacznik środka trwałego w wierszu rejestru sprawozdania finansowego jest ustawiony jako Amortyzacja (D).
Obliczenie amortyzacji przyszłej można wykonać dowolną liczbę razy bez konieczności księgowania, jednak wynik dla danego środka trwałego można zaksięgować tylko raz w ostatnim okresie roku.
Likwidacja pozycji majątku i amortyzacji przyszłej
W przypadku likwidacji środka trwałego w okresie jego użytkowania wartość netto danego środka trwałego będzie obliczana w sposób następujący:
wartość netto = wartość brutto - kwota amortyzacji zwykłej - kwota amortyzacji przyszłej
natomiast:
wartość brutto = cena zakupu + przeszacowanie - zdeprecjonowanie.
Wartość netto środka trwałego jest porównana z ceną sprzedaży (0, jeśli wartość środka trwałego zostanie odpisana całkowicie i nie zostanie on sprzedany). Różnica między dwoma wartościami może stanowić stratę lub zysk kapitału; przykładowo, jeśli wartość netto jest większa niż cena sprzedaży, wówczas różnica jest stratą.
Jeśli środek trwały zostanie zlikwidowany w pewnym okresie w ciągu roku, wartość netto będzie stanowić całkowitą skumulowaną amortyzację w tym terminie. Ponieważ amortyzacja przyszła jest obliczana tylko pod koniec roku, w tym roku nie jest ona obliczana dla zlikwidowanej pozycji majątku.