Procedura CINDI

ID transportu jest przesyłane przez organizację klienta do dostawcy jako instrukcja wysyłki w celu wskazania, które dostawy (załadunki/wysyłki) mają być dostarczone do fabryki.

LN pozwala ponownie użyć istniejącego odnośnika wysyłki w roli ID transportu. Jeżeli na wysyłkę dozwolone jest tylko jedno ID transportu, to pole wyboru Unikalny odnośnik wysyłki dla wysyłki w sesji Typy zleceń magazynowych (whinh0110m000) musi być zaznaczony. W przypadku gdy ID transportu nie zostało dostarczone przez klienta, LN tworzy tymczasowe ID, ponieważ zdefiniowanie odnośnika wysyłki jest obowiązkowe. ID można jednak później ręcznie zastąpić ostatecznym ID transportu podczas procedury wydania. Tymczasowe ID można obsługiwać aż to statusu Zamrożone lub Wysłane przed zastąpieniem go ostatecznym ID transportu.

Użytkownik jest odpowiedzialny za punktualne zastąpienie tymczasowe ID ostatecznym ID transportu (odnośnikiem wysyłki).

Dostawca może także zostać poinformowany o konkretnych miejscach przeznaczenia w organizacji, do której ma trafić dostawa. Te miejsce przeznaczenia są definiowane jako strefa dystrybucji albo kod technologii. Są to pośrednie lokalizacje, do których trafiają towary po przyjęciu na rampie rozładunkowej.

Jeżeli strefa dystrybucji (lub kod technologii) otrzymano od organizacji klienta, to należy ich zawsze używać jako kryterium tworzenia ładunku. W tym celu w linii harmonogramu sprzedaży dodano dodatkowe pole odnośnika o nazwie Odnośnik opakowania A, które jest pobierane przez procedurę zlecenia magazynowego, wydania i wysyłki jako kryterium podczas tworzenia jednostek ładunkowych w czasie wysyłki.

Zapotrzebowanie/pozycje w ramach ID transportu, przeznaczone dla tej samej strefy dystrybucji, można połączyć w jedną jednostkę ładunkową; zapotrzebowania/pozycji nie można połączyć z pozycjami/jednostkami ładunkowymi przeznaczonymi dla innych stref dystrybucji.

Strefa dystrybucji/kod technologii musi być dostępny jako informacje dodatkowe i wydrukowany na etykietach i dokumentach, aby pracownicy OEM mogli natychmiast rozpoznać (bezpośrednią) lokalizację jednostki ładunkowej.

Punkt zużycia (POC) lub miejsce przeznaczenia (POD) to ostateczne miejsca docelowe przyjętych pozycji. Jest to przeważnie linia produkcyjna lub montażowa, gdzie składniki są używane.

Punkt zużycia (POC) jest definiowany przez organizację klienta i w konsekwencji rejestrowany w harmonogramie zakupu. POC jest używano jako kryterium tworzenia jednostki ładunkowej. Nowa jednostka ładunkowa jest tworzona dla każdego POC. W konsekwencji dodawane jest nowe pole Odnośnik opakowania B. To pole jest pobierane z harmonogramu sprzedaży i można je wyświetlić przy użyciu opcji Dystrybucja odniesień w menu Odnośniki sesji Linie zleceń wydania (whinh2120m000) oraz opcji Dystrybucja odniesień w menu Odnośniki sesji Linie wysyłki (whinh4131m000).

Kiedy jednostki ładunkowe są tworzone, ich pojedyncze sztuki (= najniższy poziom opakowania, np. pudło) musi zawierać pozycje przeznaczone do tego samego miejsca zużycia/miejsca przeznaczenia. Pozycje można zapakować i wysłać w tym samym pudle (pojedynczej sztuce), tylko jeśli punkty zużycia/miejsca przeznaczenia pudła i pobranych towarów są tożsame.

W celu łatwego przydziału do konkretnego POC jego informacje należy wydrukować na etykietach opakowań.

RAN (numer uprawnień rejestracji) może także zostać dostarczony przez organizację klienta. Tego numeru można użyć jako dodatkowego kryterium podczas tworzenia głównych jednostek ładunkowych (= opakowań najwyższego poziomu, np. palet) dla scenariuszy, gdzie dozwolony jest tylko jeden numer KANBAN/RAN na główną jednostkę ładunkową. Takie główne jednostki ładunkowe są nazywane jednorodnymi, podczas gdy jednostki ładunkowe o wielu numerach RAN lub MixRAN są nazywane niejednorodnymi.

Informacje RAN można wydrukować na etykietach i w dokumentach wysyłkowych.