Ustawienia składnika kosztu

W miarę możliwości należy ograniczyć liczbę składników kosztów w obowiązującej strukturze składników kosztu, która jest wyświetlana w sesji Obowiązująca struktura składników kosztu (ticpr0112m000). Minimalna liczba to trzy zagregowane składniki kosztu: jeden dla materiału, jeden dla operacji i jeden dla narzutów. Jeśli chodzi o wydajność, zaleca się:

• Ograniczenie liczby składników kosztu
  • Jeden składnik kosztu operacji dla wszystkich stawek operacji.
  • Jeden składnik kosztu dla wszystkich stawek za podwykonawstwo.
  • Jeden składnik kosztu dla narzutów pozycji i magazynu.
  • Jeden składnik kosztu dla rzeczywistych stawek robocizny (w Zasoby ludzkie).

  Należy upewnić się, że używa się tylko niezbędnych składników kosztów.

• Użycie zagregowanych składników kosztu

  Koszt własny jest obliczany według (szczegółowego) składnika kosztu dla BOM wielopoziomowego. Podobna kalkulacja kosztów szacowanych (ceny bieżące) może doprowadzić do struktury ceny z wieloma składnikami kosztu, szczególnie dla wytworzonych pozycji. W przypadku transferu magazynowego, wydania do WP itd., księgowania są wykonywane dla każdego składnika kosztu. Te szczegółowe informacje o koszcie nie dodają jednak funkcjonalnej wartości w pakiecie Magazynowanie. Jeżeli zagregowano składniki kosztów, liczba składników kosztów w operacjach finansowych jest zmniejszona. Dlatego też należy zagregować koszty operacji, koszty materiału i narzuty do trzech składników kosztu zdefiniowanych w sesji Pozycja - wycena (ticpr0107m000).

  Jeżeli nie wprowadzono Schemat składników kosztu standardowego w sesji Pozycja - wycena (ticpr0107m000), koszty zlecenia produkcyjnego, różnice zlecenia produkcyjnego i narzuty są księgowane według zagregowanego składnika kosztu. To poprawia wydajność i zmniejsza wzrost bazy danych.