Planowanie z iteracjami – przykład

Ten przykład wyjaśnia, w jaki sposób główne plany pozycji są symulowane przy użyciu iteracji dla określenia wpływu ograniczeń materiałowych i/lub zdolności na całe planowanie.

Przegląd

Pewne krzesło jest wytwarzane ze skórzanego siedziska i ramy (obydwa to składniki krytyczne). Rama jest wytwarzana z dwóch metalowych rur (które są składnikami krytycznymi).

Skórzane siedzisko używane jest także (jako składnik krytyczny) do wytwarzania pewnego taboretu.

W planowaniu używane są pozycje z następującymi kodami pozycji:

KRZESŁO
RAMA
METALOWA RURA
SKÓRZANE SIEDZISKO
TABORET

Rama, metalowa rura, oraz skórzane siedziska są zdefiniowane jako ograniczenia.

Sytuacja początkowa

W tym przykładzie rozpatrywany jest pojedynczy okres planu.

Stosowane są następujące założenia:

Przewidywany zapas wcześniejszego okresu planu wynosi zero dla każdej pozycji.
Odstępy czasu realizacji wynoszą zero.
Plan zapasów dla każdej pozycji wynosi zero.
Planowanie KRZESŁA ma priorytet przed planowaniem TABORETU (zob. także Zarządzanie nakładami pracy – obliczanie priorytetów planowania).

Poprzednia symulacja (lub początkowy przebieg planowania bez ograniczeń) skutkuje następującymi danymi planu głównego dla KRZESŁA, RAMY, METALOWEJ RURY oraz SKÓRZANEGO SIEDZISKA:

A	Zapotrzebowanie (prognoza)
B	Plan produkcji
C	Planowany zapas
D	Zapotrzebowanie zależne

Uwaga: zapotrzebowanie zależne na SKÓRZANE SIEDZISKO zawiera także zapotrzebowanie pochodzące z planu produkcji TABORETU (50).

Symulowanie planów głównych

Załóżmy, że rzeczywiste zapotrzebowanie na KRZESŁO wynosi 60, czyli przekracza prognozę zapotrzebowania. Ponadto przeciążony jest zasób, gdzie produkowana jest METALOWA RURA, tak więc faktycznie może być wyprodukowanych tylko 80 rur.

Następnie załóżmy, że główne plany pozycji są symulowane przy uwzględnianiu ograniczeń materiałowych i zdolności i że odbywa się to przy pomocy jednej iteracji.

Najpierw wykonywane jest normalne przejście planowania (w kolejności rosnących numerów etapu: najpierw wyrób, potem składnik).

Następnie wykonywana jest iteracja składająca się z:

Odwrotnego przejścia planowania (w kolejności malejącej numerów etapu: najpierw składnik, potem wyrób).
Normalnego przejścia planowania (w kolejności rosnących numerów etapu: najpierw wyrób, potem składnik).

Poniższa tabela przedstawia wyniki symulacji dla KRZESŁA, RAMY i METALOWEJ RURY. Pierwsza kolumna zawiera stare wartości planu głównego. Druga kolumna zawiera rezultat pierwszego (normalnego) przejścia planowania, czyli przed iteracją; trzecia kolumna pokazuje wynik (pierwszej) iteracji.

	Stary	Nowy
		Przed iteracją	Po iteracji
KRZESŁO
Zapotrzebowanie (prognoza)	50	50	50
Zapotrzebowanie (rzeczywiste)	0	60	60
Plan produkcji	50	60	40
Przewidywany zapas	0	0	-20

RAMA
Zapotrzebowanie zależne	50	60	40
Plan produkcji	50	60	40
Przewidywany zapas	0	0	0

METALOWA RURA
Zapotrzebowanie zależne	100	120	80
Plan produkcji	100	80	80
Przewidywany zapas	0	-40	0

Uwagi:

Jeśli liczba użytych iteracji jest większa niż zero, to ograniczenia materiałowe są pomijane podczas pierwszego przejścia planowania (przed pierwszą iteracją) i są brane pod uwagę tylko podczas iteracji.
W nowej symulacji używane jest rzeczywiste zapotrzebowanie na KRZESŁO zamiast prognozy zapotrzebowania (ponieważ wyższe jest rzeczywiste zapotrzebowanie).
Podczas pierwszej części iteracji (przejście odwrotne: od składnika do wyrobu) ograniczenie dostępności METALOWEJ RURY zostaje przeniesione na RAMĘ i KRZESŁO.
Podczas drugiej części iteracji (przejście normalne: od wyrobu do składnika) redukcja planu produkcji KRZESŁA zostaje przeniesiona jako zredukowane zapotrzebowanie zależne na jego składniki (uwzględniając SKÓRZANE SIEDZISKO).

Redukcja zapotrzebowania na SKÓRZANE SIEDZISKO może sugerować, że można zwiększyć plan produkcji TABORETU (innej pozycji używającej SKÓRZANEGO SIEDZISKA jako składnika). Ponadto zdolność zasobu, która nie jest już potrzebna do produkcji KRZESŁA, może być teraz użyta do produkcji innej pozycji. W obu przypadkach będzie konieczna kolejna iteracja w celu zmiany przydziału danych składników i/lub zdolności.

Szczególnie przy występowaniu wielu współzależności pomiędzy pozycjami (konkurującymi o wspólne składniki i/lub o wspólny zasób) użycie wielu iteracji może być konieczne dla pełnej optymalizacji planowania. W sesji Tworzenie planowania głównego (cprmp1202m000) można określić maksymalną liczbę iteracji używanych w przebiegu symulacji.

Powiązane tematy