Ustawienia składnika kosztu

W miarę możliwości należy ograniczyć liczbę składników kosztów w obowiązującej strukturze składników kosztu, która jest wyświetlana w sesji Obowiązująca struktura składników kosztu (ticpr0112m000). Minimalna ilość to trzy zagregowane składniki kosztu: jeden dla materiału, jeden dla operacji i jeden dla narzutów. Z punktu widzenia wydajności zaleca się:

• Ograniczenie liczby składników kosztu
  • Jeden składnik kosztu operacji dla wszystkich stawek operacji.
  • Jeden składnik kosztu dla wszystkich stawek za podwykonawstwo.
  • Jeden składnik kosztu dla narzutów pozycji i magazynu.
  • Jeden składnik kosztu dla rzeczywistych stawek robocizny (w Zasoby ludzkie).

  Należy się upewnić, że korzysta się tylko z wymaganych składników kosztu.

• Należy użyć zagregowanych składników kosztu

  Koszt własny jest obliczany wg (szczegółu) składnika kosztu dla BOM wielopoziomowego. Podobna kalkulacja kosztów szacowanych (ceny bieżące) może doprowadzić do struktury ceny z wielu składników kosztu, szczególnie dla wytworzonych pozycji. W przypadku transferu magazynowego, wydania do WP itd., księgowania są wykonywane dla każdego składnika kosztu. Jednakże, szczegółowe informacje o koszcie nie dodają funkcjonalnej wartości w Magazynowanie. Jeżeli zagregowano składniki kosztów, ich liczba w operacjach finansowych jest zmniejszona. Dlatego też, należy zagregować koszty operacji, koszty materiału i narzuty do trzech składników kosztu zdefiniowanych w sesji Pozycje - wycena (ticpr0107m000).

  Jeżeli nie wprowadzono Schemat składników kosztu standardowego w sesji Pozycje - wycena (ticpr0107m000), koszty zlecenia produkcyjnego, różnice zlecenia produkcyjnego i narzuty są księgowane wg zagregowanego składnika kosztu. To poprawia wydajność i zmniejsza wzrost bazy danych.