Definiowanie maski obiektu

Kody maski można zdefiniować dla wszystkich obiektów w ODM. Każdy obiekt może mieć przypisany jeden lub więcej kodów maski. Kody maski to dane systemowe, które są używane do identyfikacji konfiguracji maski stosowanych dla atrybutu obiektu. Jeżeli obiekt posiada więcej niż jeden kod maski, LN wyznacza, które konfiguracje maski z aktywnego kodu maski będą używane w danej sytuacji. Wyjątek stanowią obiekty doc_rev (wersje dokumentu) oraz fldr (foldery), które posiadają dwa kody maski. Kody te są niezbędne do wygenerowania wersji tymczasowych i wersji stałych (w przypadku wersji dokumentu) lub identyfikatorów i wersji folderów (w przypadku folderów).

Administrator ERP może zmodyfikować maskę domyślną zdefiniowaną w systemie lub zdefiniować nową maskę (jeżeli nie była zdefiniowana w systemie).

Jeżeli oddzielna konfiguracja maski nie jest wymagana, to można określić wartość domyślną, na podstawie której zostanie wygenerowana maska.

Aby określić format używany do generowania wartości dla każdego atrybutu obiektu obsługującego maski, można zdefiniować konfigurację maski dla kodu maski.

Konfiguracja maski obejmuje maskę złożoną z jednego lub wielu segmentów szablonu maski. Do tworzenia konfiguracji maski używane są cztery segmenty szablonu maski:

Przy tworzeniu konfiguracji maski dla maski obiektu należy wykorzystać co najmniej jeden wygenerowany szablon segmentu. W wygenerowanym segmencie krzyżyk (#) służy do generowania cyfr, a gwiazdka (*) – do generowania znaków. Jeżeli maska zawiera kilka wygenerowanych segmentów, to użytkownik musi wskazać zwiększony segment. Jeżeli kod maski dla wersji folderu zawiera dwa wygenerowane segmenty, to przy tworzeniu nowej wersji folderu użytkownik może zwiększyć odpowiedni segment konfiguracji maski w celu wskazania, czy wersja jest wersją główną czy wersją drugorzędną.