Planowanie z iteracjami

Co do zasady kolejność planowania pozycji planu w planowaniu głównym zależy od numeru etapu jednostki planu, do której należy każda pozycja. (Jeśli pozycja planu nie jest powiązana z jednostką planu, to używany jest numer etapu samej pozycji). Więcej informacji w temacie Planowanie numerów kolejnych i numerów etapu.

Zwykła kolejność planowania rozpoczyna się od najniższego numeru etapu, a kończy się z numerem najwyższym. LN przypisuje numery etapu w taki sposób, że wytwarzana pozycja jest planowana zanim planowane są jej komponenty. W ten sposób zapotrzebowanie zależne pochodzące z pozycji końcowej jest uwzględniane, kiedy planowany jest jego komponent.

Jednak ta kolejność planowania stwarza problem, jeśli mają być uwzględnione ograniczenia materiałowe. W rzeczywistości przejście planowania w przeciwnym kierunku (rozpoczynając od najwyższego numeru etapu: najpierw składnik, potem pozycja końcowa) byłoby najbardziej efektywnym sposobem przesłania ograniczeń na wyższe poziomy w zestawieniu materiałów krytycznych (BCM). Po tym działaniu znów niezbędne jest przejście planowania w normalnym kierunku, aby przeliczyć konsekwencje ograniczenia dla wszystkich części struktury BCM.

Aby zapoznać się z przykładem, zob. Planowanie z iteracjami, przykład.

W zasadzie jedna iteracja może być wystarczająca, jeśli wszystkie pozycje do planowania należą do tylko jednej struktury BCM. Jednak zazwyczaj sytuacja planowania jest bardziej złożona, z różnymi procesami produkcji konkurującymi o wspólny zasób lub o wspólną pozycję-składnika. W takich przypadkach pełna optymalizacja całego planowania wymaga użycia wielu iteracji. W sesji Tworzenie planowania głównego (cprmp1202m000) można określić maksymalną liczbę iteracji używanych do przebiegu planowania.