Metody dystrybucji wartości do skonsolidowanych wartości komórek
Polecenia splasher, które dokonują zapisu zwrotnego wartości do skonsolidowanych komórek, mają prefiks #. W praktyce nazwa każdego splashera jest skrócona do pojedynczej litery, np. K (Kopiuj) lub J (Jak).
Jeśli wartość tekstowa zapisywana do komórki rozpoczyna się od jednej z tych liter lub znaku # albo zawiera pełną nazwę polecenia splasher, to może zostać, nieprawidłowo, potraktowana jako polecenie splasher. Gdy się to stanie, w komórce pojawi się błąd #REF!.
Jeśli wartość, która ma zostać zapisana w komórce, jest zawsze tekstem, a nigdy datą ani liczbą, to można uniknąć tego problemu przez poprzedzenie jej dwoma apostrofami. Pierwszy apostrof sprawia, że ciąg nie zostanie zinterpretowany jako liczba albo data lub godzina. Drugi apostrof sprawia, że ciąg nie zostanie zinterpretowany jako polecenie splasher.
Problem dotyczy tylko wartości komórek, nie zaś przykładowo notatek czy atrybutów komórek. Występuje tylko wtedy, gdy jest włączone rozpraszanie.
Przykład
C2019-20 w komórce.
=CELLWRITE("C2019-20","DEPM","BPCCONFIG_CYCLE","...Jednak litera C jest interpretowana jako polecenie COPY, w efekcie czego zostaje zwrócony błąd #REF! .
Dodanie dwóch apostrofów po otwarciu oferty otwarcia zawiera analizator, który nie jest poleceniem rozpraszania wartości i nie jest numerem:
=CELLWRITE("''C2019-20","DEPM","BPCCONFIG_CYCLE","...Alokuj i zmień
Dla każdej metody zapisu zwrotnego możesz określić alokację lub zmianę wartości.
Alokacja zastępuje istniejące wartości. Przykład: jeśli komórka zawiera wartość 1, a użytkownik wprowadzi wartość 2 za pomocą polecenia Alokuj, wartość komórki wyniesie 2.
Polecenie zmiany powoduje zmianę istniejących wartości na wartości wprowadzone przez użytkownika. Przykład: jeśli komórka zawiera wartość 1, a użytkownik wprowadzi wartość 2 za pomocą polecenia Zmień, wartość komórki zmieni się na 3.
Polecenia zmiany są poprzedzone znakiem handlowego „i” (&)
Metody i polecenia zapisu zwrotnego
Rozpraszanie wartości odnosi się do dystrybucji wartości w skoroszycie zgodnie z różnymi regułami. Można jednak zmienić domyślną składnię każdej metody zapisu zwrotnego, tak aby odejmować wartości i określać wartości wg procentów.
W tej części przykłady składni alokacji ważonej, równomiernej, podstawy i like, [wartość] może być poprzedzona znakiem odejmowania (-) w celu zapisania wartości ujemnych. Może też po nich następować znak procent (%) mający zmieniać wartości o określony procent.
| Składnia | Wyjaśnienie |
|---|---|
| &W20 | Dodaje wartość 20 do wartości komórki |
| &W-20 | Odejmuje wartość 20 od wartości komórki |
| &W5% | Zwiększa wartość komórki o 5% |
Znak plus (+) jest niejawny, ale można go ujawnić (na przykład &W+20). Każda metoda zapisu zwrotnego obsługuje dwie lub trzy składnie. Na przykład #W[value] oraz #@[value] są równoważne. Przykłady, które zawierają określone nazwy wymiarów i elementów, są oparte na aplikacji przykładowej.
Ważona
Proporcje wartości podrzędnych do siebie nawzajem są zachowywane po zwiększeniu lub zmniejszeniu wartości ich elementu nadrzędnego.
Alokacja ważona: #W[wartość]
Jeśli używasz alokacji ważonej do zapisu wartości do komórki nadrzędnej, która, na przykład, podwaja istniejącą wartość, wartość każdego elementu podrzędnego jest również podwajana.
Zmiana ważona: &W[wartość]
Jeśli używasz zmiany ważonej do zapisu wartości do komórki nadrzędnej, która, na przykład, podwaja istniejącą wartość, wartość każdego podrzędnego elementu jest również podwajana i dodawana do istniejącej wartości.
Przykład
Wartość komórki nadrzędnej wynosi 9, a wartość każdej z trzech komórek podrzędnych wynosi 3. Użytkownik wprowadza wartość 18 do komórki nadrzędnej ze zmianą ważoną. Wartość każdej komórki podrzędnej jest podwajana i dodawana do istniejącej wartości. Wartość każdej komórki podrzędnej wynosi teraz 9. Wartość komórki nadrzędnej jest równa 27.
Równe
Wartości, które użytkownik wprowadza w komórki nadrzędne są dystrybuowane równomiernie na wartości podrzędne.
Alokacja równomierna: #E[wartość]
Wartość, którą wprowadzasz w komórce nadrzędnej, zastępuje istniejącą wartość i jest dystrybuowana równomiernie pomiędzy komórki podrzędne.
Przykład
Komórka nadrzędna ma trzy komórki podrzędne. Użytkownik wprowadza wartość 12 do komórki nadrzędnej z alokacją równomierną. Wartość każdej komórki podrzędnej zmienia się na 4.
Zmiana równomierna: &E[wartość]
Wartość, którą wprowadzasz w komórce nadrzędnej, jest dystrybuowana równomiernie pomiędzy komórki podrzędne i dodawana do istniejącej wartości.
Przykład
Wartość komórki nadrzędnej wynosi 12. Istnieją trzy komórki podrzędne, każda z wartością 4. Użytkownik wprowadza wartość 12 do komórki nadrzędnej ze zmianą równomierną. 12 jest dystrybuowana równomiernie do każdej podrzędnej i dodawana do istniejącej wartości. Wartość każdej komórki podrzędnej wynosi teraz 8. Wartość komórki nadrzędnej jest równa 24.
Podstawa
Wartość wprowadzana do komórki nadrzędnej jest zapisywana do każdej komórki podrzędnej. Wartość komórki nadrzędnej zostaje zaktualizowana.
Alokacja podstawy: #B[wartość]
Wartość, którą wprowadzasz do komórki nadrzędnej, jest zapisywana w każdej komórce podrzędnej zastępując istniejące wartości.
Przykład
Komórka nadrzędna ma trzy komórki podrzędne. Użytkownik wprowadza wartość 2 do komórki nadrzędnej z alokacją podstawy. Wartość każdej komórki podrzędnej wynosi teraz 2. Wartość komórki nadrzędnej jest równa 6.
Zmiana podstawy: &B[wartość]
Wartość, którą wprowadzasz do komórki nadrzędnej, jest zapisywana w każdej komórce podrzędnej i dodawana do istniejącej wartości.
Przykład
Komórka nadrzędna ma trzy komórki podrzędne. Wartość każdej komórki podrzędnej wynosi 2. Dlatego wartość komórki nadrzędnej wynosi 6. Zapisz 2 w komórce nadrzędnej ze zmianą podstawy. Wartość 2 jest zapisywana do każdej komórki podrzędnej i dodawana do istniejącej wartości. Wartość każdej komórki podrzędnej zmienia się na 4. Wartość komórki nadrzędnej jest równa 12.
COPY
Możesz kopiować wartości z jednego obszaru kostki do innego: na przykład wyniki rzeczywiste w danym roku zostaną skopiowane do budżetu na następny rok. W tym przykładzie rzeczywiste dane są źródłem, a budżet jest celem.
Zapisz polecenie Copy w komórce docelowej. W poleceniu można określić tylko te wymiary i elementy, które odróżniają obszar źródłowy kostki od obszaru docelowego. Jeśli elementy należą jednoznacznie do określonego wymiaru, należy określić tylko te elementy.
Kopiuj – alokacja: #C[Spójna kolekcja]
Kopiuj – zmień: &C[Spójna kolekcja]
Spójna kolekcja jest adresem określonego obszaru bazy danych. W tym przypadku spójna kolekcja jest adresem danych, które chcesz skopiować. Zaleca się korzystanie z nazw unikatowych elementów, aby określić spójną kolekcję.
Polecenie COPY z alokacją używa zewnętrznej metody ważonej podstawowej jako opartej na OLAP metody zapisu zwrotnego, gdy elementy źródłowe i docelowe są elementami skonsolidowanymi (C) lub podstawowymi (N). W przypadku elementów C struktura elementów poniżej musi być podobna. Czyli elementy źródłowe i docelowe muszą zawierać taką samą liczbę elementów podrzędnych, i dalszych elementów podrzędnych. W innych przypadkach stosowana jest metoda zewnętrzna ważona.
Polecenie COPY z uwzględnieniem zmiany używa delty zewnętrznej ważonej jako metody zapisu zwrotnego.
Przykłady
Chcesz skopiować wartości rzeczywiste z czwartego kwartału dla roku 2006 do budżetu dla tego samego kwartału. Wybierz komórkę zawierającą wartości budżetu dla kwartału i określ:
#COPY [VALTYPE].[Variance].[Actual];[PERIOD].[All Years].[2006].[2006_Q4]
Chcesz skopiować wyniki rzeczywiste z niemieckiego trzeciego kwartału dla roku 2006 do budżetu czwartego kwartału dla Niemiec w roku 2006.
Zaznacz komórkę zawierającą budżet czwartego kwartału dla Francji i określ:
#COPY [REGION].[All Regions].[Europe].[Germany];[VALTYPE].[Variance].[Actual];[PERIOD].[All Years].[2006].[2006_Q3]
COPYFULL
Polecenie COPYFULL z alokacją wykorzystuje metodę zewnętrzną ważoną jako metodę zapisu zwrotnego specyficzną dla OLAP.
Polecenie COPYFULL z uwzględnieniem zmiany używa delty zewnętrznej ważonej.
Elementy danych
Microsoft Analysis Services obsługują elementy danych. Element danych jest kopią elementu nadrzędnego, ale bez stanu elementu nadrzędnego. Możesz wykonać zapis zwrotny do elementu członkowskiego danych bez wpływu na elementy podrzędne.
Przykład
Masz hierarchię pracowników, w której menedżer jest elementem nadrzędnym. Jeśli planujesz wynagrodzenie menedżera, możesz wykonać zapis zwrotny do elementu danych menedżera zamiast do elementu menedżera. W ten sposób wynagrodzenie reszty pracowników nie ma wpływu na wynagrodzenie menedżera oraz wynagrodzenie menedżera również nie ma wpływu na wynagrodzenie innych pracowników.
LIKE
Możesz dystrybuować wartości na elementy podrzędne skonsolidowanej komórki w tych samych proporcjach co wartości elementów podrzędnych innej skonsolidowanej komórki.
Zapisz polecenie Like w komórce docelowej. W poleceniu można określić tylko wymiary i elementy, które odróżniają obszar źródłowy bazy danych od obszaru docelowego. Jeśli elementy należą jednoznacznie do określonego wymiaru, nie trzeba określać tych elementów.
W poleceniach zapisu zwrotnego L oznacza Like.
LIKE – alokacja: #L[wartość][Spójna kolekcja]
LIKE – zmiana: &L[wartość][Spójna kolekcja]
Spójna kolekcja jest adresem określonego obszaru bazy danych. W tym przypadku spójna kolekcja jest adresem obszaru źródłowego bazy danych.
Przykład
Wynik sprzedaży za czwarty kwartał dla Hiszpanii w 2005 roku to 60. Wyniki dla poszczególnych miesięcy są następujące: Październik 10, Listopad 20 oraz Grudzień 30.
Aby wyświetlić wyniki sprzedaży 600 w pierwszym kwartale 2006 roku we Włoszech (w przypadku dystrybucji w takich samych proporcjach co sprzedaż w Hiszpanii w czwartym kwartale 2005 roku), zaznacz komórkę zawierającą pierwszy kwartał sprzedaży dla Włoch i wprowadź:
#L 600 [REGION].[All
Regions].[Europe].[Spain];[PERIOD].[All Years].[2005].[2005_Q4]
Sprzedaż za pierwszy kwartał zmienia się na 600. Wyniki dla poszczególnych miesięcy zmieniają się następująco: Styczeń 100, Luty 200 oraz Marzec 300.
#delete
Aby usunąć wszystkie wartości z wycinka bazy danych, wprowadź #delete w komórce zawierającej formułę zapis zwrotnego (np. WBC).
LIKEFULL
LIKEFULL jest połączeniem LIKE i COPYFULL. Umożliwia to zapis zwrotny określonej wartości, ale przy użyciu zewnętrznej ważonej jako trybu zapisu zwrotnego. Składnią alokacji jest:
#LIKEFULL [value] [tuple]
Dla zmiany składnia jest następująca:
&LIKEFULL [value] [tuple]. Delta zewnętrznej ważonej jest używana jako metoda zapisu zwrotnego.